Επιτύμβια για το Βαγγέλη

Γράφω και σβήνω επιτύμβια,

στης νοερής ταφόπλακάς σου

το παλίμψηστο

απ’ τη στιγμή που έφτασε

η μαύρη αγγελία!…

*     *     *

Τέλειωσε της ελπίδας το σχοινί

και σου ’μεινε στο τέλος το σχοινίασμα!

*     *     *

Στον τοίχο έγραφες τη λέξη ΕΛΠΙΔΑ

κι όταν κουράστηκες

να γράφεις και να σβήνουν,

το Λάμδα έβαλες  πριν απ’ το Έψιλον

και χάθηκες!

*     *     *

Έγινε η Παμβώτιδα

 Αχερουσία λίμνη

και η Κυρά Φροσύνη

Ερμής ψυχοπομπός,

για να γλιτώσεις επί τέλους

απ’ τους νταήδες γιους

 της Αφροσύνης!

*     *     *

Σταλιά σταλιά σου ρούφαγαν

 το αίμα οι… βρυκόλακες!

Μα τους ξεγέλασες τη μέρα εκείνη

 και το ’χυσες όλο μαζί στα βρύα

μπροστά στα τρομαγμένα

 λιμνοπούλια!

*     *     *

Για πόσο μίσος μίσεψες,

λευκό περιστεράκι,

κι έκτισες τη φωλίτσα σου εκεί

 που ούτε άνθρωπος,

ούτε πουλί και ούτε φίδι φτάνει,

μονάχα οι θρήνοι, οι προσευχές

και τα θυμιάματα;

*     *     *

Ήλιε μου,

γιατί βιάστηκες να δύσεις,

πριν φτάσεις καν μεσόστρατα;

Ανθέ μου, γιατί βιάστηκες

 να πέσεις πριν καρπίσεις;

Σελήνη μου, τι βιάστηκες

 και βγήκες στο Σελλί;

*     *     *

Δεν είναι μόνο τάφος σου

αυτό το τοπαλάκι

μα ολόκληρη η Ελλάδα!

*     *     *

Πέθανες!

Το στίγμα του θανάτου σου,

στιγμή αθανασίας!

*     *     *

Το «ανοιχτό» σου χέρι

μια μούντζα στον «πολιτισμό»

των απολίτιστων,

στον «ανδρισμό» των άνανδρων

και στους… πυγμαίους

του «δικαίου της πυγμής»!

*     *     *

Ο θάνατος σου σάλπισμα

κατά του μπούλλινγκ,

του ρατσισμού, της ένοχης σιωπής,

των ναρκωμένων συνειδήσεων!…

Μα ως πότε;

*     *     *

Γράφω και σβήνω επιτύμβια

κι αφήνω αυτό στο τέλος:

ΣΥΓΓΝΩΜΗ,

 που ’μαστε «τυφλοί», «κουφοί» και «άλαλοι»

μπρος στο μαρτύριό σου!

* Με αφορμή την κηδεία και

 τα σαράντα του Βαγγέλη Γιακουμάκη

(Τρίτη 18.3.2015), θύματος του μπούλλινγκ