Σίσες και Αλόϊδες: Παγκόσμια αποκλειστικότητα στη συλλογή του αλάδανου
Τα πρωινά καλοκαιριού ίσως να συναντήσεις σε μικρές ομάδες ανθρώπους στη σειρά με μια βούργια στην πλάτη κι’ ένα παράξενο εργαλείο στον ώμο, σα σφουγγαρίστρα με μακριές ουρές… (more…)
Για μισό αιώνα, το «άντρο ιδεών» του καλλιτέχνη υπήρξε ένας λιτός χώρος όπου κάθε γωνία, κάθε γραμμή εκδήλωνε τον σκοπό για τον οποίο είχε δημιουργηθεί. Το ορθογώνιο, ασβεστωμένο κτίσμα με την εσωστρεφή τάση παρείχε την αναγκαία μόνωση που απαιτούσε η δημιουργικότητα του καλλιτέχνη.
Τα εσωτερικά τοιχώματα με την δενδροστοιχία των οπορωφόρων δέντρων της Κρητικής γης τον συνέδεαν καθημερινά με την ιδιαίτερη πατρίδα του το Ρέθυμνο. (more…)
Ο ΓΚΙΟΥΛΟΥΜΠΑΣΗΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ…
Πετρακάκη Αθηνά
Γεννήθηκε το 1920 στη Νέα Φώκαια της Μικράς Ασίας.
Στο Ρέθυμνο ήρθε με τους γονείς του όταν ήταν μόλις 17 μηνών.
Η πρώτη τους κατοικία ήταν στο Μασταμπά, όμως πολύ γρήγορα μετακόμισαν στην περιοχή του Γκιουλούμπαση. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε όλα σε αυτή τη γειτονιά και είδε την περιοχή να μεταμορφώνεται πολλές φορές.
«Η γειτονιά μου» όπως διηγείται ο ίδιος «ήταν εντελώς διαφορετική (more…)
Αδιαφορούν για τα βλέμματα των περαστικών. Ανοίγουν τις σακούλες σαν να ψάχνουν για κάτι πολύτιμο. Κάποιοι φοράνε πλαστικά γάντια, άλλοι ψάχνουν με γυμνά χέρια, κάνοντας «καταδύσεις» στους κάδους των σκουπιδιών χωρίς δισταγμό. Οι ρακοσυλλέκτες ψάχνουν, εξετάζουν και πολλές φορές γεύονται τη λεία τους πριν την πάρουν μαζί τους. Βουτούν και ξαναβουτούν στους κάδους μέχρι τα δάχτυλά τους να ξυλιάσουν από το κρύο. (more…)
Η Σπιναλόγκα ήταν το νησί του πόνου και της κραυγής. Ήταν βέβαιο νεκροταφείο για όποιον είχε την ατυχία να νοσήσει και να περάσει την πύλη του. Όποιος έφτανε εκεί, ήξερε ότι πρέπει να ξεχάσει τον έξω κόσμο και να ξεχαστεί απ’ όλους. Η επιγραφή που πρωτοαντίκριζε ο ασθενής φτάνοντας στο νησί το δήλωνε καθαρά: «Ο εισερχόμενος να αποθέσει κάθε ελπίδα»…
Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης: «Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Άφησε δύο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο…». (more…)
Ο Νικόλας ο «Μεσκίνης», ή κατά κόσμον Νικόλαος Μοσχινόγλου είναι ο άνθρωπος που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε μια σπηλιά ανάμεσα στο ύψωμα του Δεσποτικού και του Τιμίου Σταυρού. Η αντάρτικη ψυχή του Νικόλα δε χώραγε στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού, κι έτσι επέλεξε να ζει στις δύσκολες συνθήκες μιας σπηλιάς απομονωμένος από τον κόσμο και την κλασσική καθημερινότητα. (more…)
ΤΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΝΑΚΗΡΥΓΜΕΝΟ ΣΕ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ
«ΤΟ ΥΠ.ΠΟ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ»
Τρία από τα βασικά μνημεία του Ρεθύμνου, αυτά δηλαδή που φιγουράρουν πρώτα στους τουριστικούς οδηγούς διαφημίζοντας το Ρέθυμνο παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα που έχουν άμεση σχέση με την εγκατάλειψή τους.
Τα τείχη της Φορτέτζας, ο μιναρές της Νερατζές και ο αιγυπτιακός Φάρος στο ενετικό λιμάνι, εκπέμπουν S.O.S. Τα τείχη χορταριασμένα, ο μιναρές χάνει ένα μέρος της κορυφής του και αντιμετωπίζει προβλήματα στατικότητας και ο φάρος είναι στον αέρα λόγω σοβαρών σπηλαιώσεων που διαπιστώθηκαν στη θεμελίωση του. Στα τρία αυτά μνημεία προστίθενται ακόμα, το πρόσφατα ανακηρυγμένο, ως μνημείο νεότέρων χρόνων φουγάρο της Αγίας Φωτεινής, που «κρέμεται ετοιμόρροπο» στην περιοχή του Κουμπέ. (more…)
«Εδώ Ρέθυμνο….»
Στη δεκαετία του ’60, παράλληλα με την κρατική ραδιοφωνία, άρχισε να αναπτύσσεται η γνωστή, περισσότερο στους παλαιότερους, «ραδιοπειρατεία», δηλαδή η παράνομη εκπομπή ραδιοφωνικού σήματος και προγράμματος, από τους ραδιοερασιτέχνες ή ραδιοπειρατές ή ραδιόφιλους ή ραδιοπειραματιστές ή εραστές του ραδιοφώνου. Το Ρέθυμνο ακολουθώντας τους ρυθμούς της εποχής έχει τη δική του παρουσία στο χώρο αυτό, με πρώτο ραδιοπειρατή το Νίκο Βούρβαχη, ο οποίος έβγαλε «στον αέρα» το 1964 τη ρεθεμνιώτικη φωνή στη μπάντα των μεσαίων κυμάτων με τη φράση «…Εδώ Ρέθυμνο…» (more…)
Δημήτρης Τεργιακής ή «Μούρμουρας» ο λαϊκός Ρεθεμνιώτης ζωγράφος
Γεννήθηκε στις Φώκαιες της Μ. Ασίας απ’ όπου έφυγε στον πρώτο διωγμό για να πάει στη Μυτιλήνη, ενώ στο Ρέθυμνο ήρθε μέσα στη δεκαετία του 1930.
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει από πολύ μικρή ηλικία στη Μυτιλήνη και συνέχισε ως το τέλος της ζωής του. Παντρεύτηκε τη Στέλλα Αγγελιδάκη που πέθανε μόλις 34 χρονών, με την οποία απέκτησε δώδεκα παιδιά, από τα οποία επέζησαν μόνο τα δύο ο Γιάννης και ο Πέτρος. (more…)
Αφίσα εποχής με κεντρικό σύνθημα “γυναικεία εργασία, γυναικεία ψήφος”
«…Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός… (more…)
Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.
Άγονη γραμμή 