Επιτύμβια για το Βαγγέλη

Γράφω και σβήνω επιτύμβια,

στης νοερής ταφόπλακάς σου

το παλίμψηστο

απ’ τη στιγμή που έφτασε

η μαύρη αγγελία!…

*     *     *

Τέλειωσε της ελπίδας το σχοινί

και σου ’μεινε στο τέλος το σχοινίασμα!

Επιτύμβιο στον Ε. Κριαρά

Στους αγώνες για το Δημοτικισμό

ήσουν παρών!

Στους αγώνες για την Επιστήμη

ήσουν παρών!

Στους αγώνες για την  Παιδεία

ήσουν παρών

Στους αγώνες για την Ελευθερία

ήσουν παρών!

Στους αγώνες για τη Δημοκρατία

ήσουν παρών!

Παντού και πάντα ήσουν παρών

και μπροσταρόκριος!

Κι αν «πέθανες», δεν πέθανες!

                                                                                                                                                                                 Ήσουν και θα ’σαι πάντοτε παρών,

                                                                                                                                                                        όπως τ’ αστέρια που από χρόνια εξαϋλώθηκαν

                                                                                                                                                                          κι όμως το φως τους διαρκώς φτάνει στη γη!

*Με αφορμή την κηδεία του και την ταφή του

στο Ακρωτήρι Χανίων (Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014)

Άκου, Ευρώπη!…

 

 

Η απαγωγή της Ευρώπης από το Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο  στη μία όψη του δίευρου

Με μάγεψαν τα λόγια σου

γι’ αλληλεγγύη και ανθρωπιά

και σ ακολούθησα…

Όμως στο δρόμο άλλαξες

 πρόσωπο και πορεία.

Από «Ευρώπη των λαών»

και των «μεγάλων οραμάτων»

έγινες μια στενόμυαλη Ευρώπη,

μια… Γερμανώπη!

Στο Γιάννη Δαλέντζα

Γιάννης Δαλέντζας

 Αγωνιστή ασυμβίβαστε

Αδέκαστε δημόσιε κατήγορε

Κήρυκα της αλήθειας και της ανθρωπιάς

Με τον αγνό οραματισμό προφήτη βιβλικού

υψώθηκες στα μέτρα ανθρώπου-φωτοδότη

όπως τον θέλει ο Πλάτωνας στο «Μύθο του Σπηλαίου»

και όπως τον ενσάρκωσε ο «ενοχλητικός» Σωκράτης…

Σπασμένα φτερά

ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ

Νύχτα.
Ήσυχο σπίτι.
Αγαπημένες ανάσες
πάνε κι έρχονται
στ αυτιά μου.
Κι εκεί που όλα ησυχάζουν,

TΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ο άνθρωπος,

με πρωτοδύναμες ιδιότητες

και με οριακή αντινομία

της ευτυχίας και της δυστυχίας,

 έρχεται,

Εσένα διαβάτη ρωτώ…

 

Ένα μικρό λουλουδάκι απ’ τη φλόγα της άνοιξης,

εσένα διαβάτη ρωτώ…

ένα μικρό βοτσαλάκι απ’ την άκρη του κύματος,

πες μου τις σκέψεις σου,

Στο Δημήτρη Μητροπάνο

Εσείς πουλιά στις ρεματιές,

σωπάστε το τραγούδι.

Μην ξανακελαηδήσετε

στις δεκαφτά Απρίλη.

Ένα αηδόνι σαν κι εσάς,

Χελιδόνια

Ο ουρανός γίνεται χρυσός, γάζες –λωρίδες βυθισμένες

Σ’ ένα πέρασμα βροχής που διαλύεται

Ουρανός χρυσός εκεί προς  το Στερνσέντερ και τον πύργο

Που μετρά τις μέρες και τη θερμοκρασία σ’ εναλλασσόμενα πλάνα

Τα επίγεια…

Λένε, όλοι, η μέρα πλησιάζει,
όμως, δεν έγινε ακόμη πιστευτό,
η ύλη θέλγει πάντα.